Εν πάση περιπτώσει, ο ΠΑΟΚ έχασε στο Καραϊσκάκη, από μια ομάδα, που όσο έπαιζαν έντεκα εναντίον έντεκα, δεν έδειξε ότι είναι καλύτερη απ΄ αυτόν. Μάλλον, αυτό είναι το κέρδος του. Μέσα στο γήπεδο ήταν καλύτερος από τον Ολυμπιακό κι αυτό είναι το παράσημό του. Για μια ομάδα, άλλωστε, που για να πάρει πρωτάθλημα, πρέπει να είναι η Μπαρτσελόνα σε ελληνική έκδοση, το μόνο, που μπορεί να κάνει είναι να μαζεύει τέτοια παράσημα.
Ο ΠΑΟΚ κερδίζει... αυτοεκτίμηση, τις τελευταίες εβδομάδες, είναι αυτό, που του έλλειψε από το ξεκίνημα της σεζόν. Το ότι είναι μια πολύ καλή ομάδα, είναι το μόνο βέβαιο και μετά και από την εμφάνιση των πρώτων 55 λεπτών, μπορεί να πει κανείς, ότι είναι μια ομάδα στο επίπεδο του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού. Δεν ξέρω αν έχει λιγότερη ατομική ποιότητα, είναι όμως περισσότερο ομάδα. Αν και τώρα που το ξανασκέφτομαι, το αν ο Φουστέρ κι ο Ριέρα, που τους ψέκασαν με Άζαξ, είναι πιο ακριβοί από τον Φωτάκη και τον Βιεϊρίνια, δεν σημαίνει ότι είναι και καλύτεροι παίκτες, ενώ ο Γκαρσία θέλει μπόλικους Ουρτάδους και Ντούντου μαζί.
Το ότι πήγε μέσα στο Καραϊσκάκη και στο έντεκα εναντίον έντεκα, έπαιξε ως ίσος προς ίσο τον Ολυμπιακό και κατά (μεγάλα) διαστήματα τον περιόρισε σε παθητικό ρόλο, είναι μια πραγματικότητα. Όπως πραγματικότητα είναι και το γεγονός ότι ο Βαλβέρδε ανακάτεψε την ομάδα του στο ημίχρονο, βάζοντας έναν κανονικό στόπερ (έστω και άπειρο) και περνώντας τον Ουρτάδο στο κέντρο, βλέποντας ότι παρά το 1-0, κινδύνευε να χάσει τη μπάλα.
Ο ΠΑΟΚ, βέβαια, είναι και μια ομάδα, που κουβαλάει και λίγο αφέλεια γι΄ αυτό και στο Καραϊσκάκη έκανε χαρακίρι. Αυτή την αφέλεια πλήρωσε στο 37’, με το γκολ, που δώρισε στον Ολυμπιακού ένα γκολ, κόντρα στη ροή του αγώνα. Την πλήρωσε και στο 57’ όταν αποβλήθηκε (δικαίως) ο Ίβιτς και τελείωσε το παιχνίδι. Με τον Σέρβο (ο οποίος στην προηγούμενη φάση, δέχεται γονατιά από τον Μοντεστό και δεν τιμωρείται με κάρτα), στο παιχνίδι, θα βλέπαμε ένα διαφορετικό παιχνίδι.
Μετά από τέτοια παιχνίδια, ανοίγει πάντα μια συζήτηση για τη διαιτησία. Όταν σε παιχνίδια Ολυμπιακού ? ΠΑΟΚ έχεις δει Κουκουλάκηδες, Παπασταμάτηδες και Κάκους, τότε η διαιτησία του Παμπορίδη φαίνεται απόλυτα νορμάλ. Αυτός, εμπίπτει απλά στην κατηγορία Ζήκου. Την δήλωσή του, θα την θυμόμαστε όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Στο 48’ υπάρχει μία φάση, που ο Σαλπιγγίδης, που δεν πέφτει και τόσο εύκολα, φωνάζει πως είναι πέναλτι. Αν είναι, είναι και αποβολή. Ο Παμπορίδης δεν το σφύριξε. Αν συνέβαινε αυτή η φάση στην άλλη περιοχή, τότε ίσως είχαμε ένα ακόμη «έγκλημα κατά της Ελλάδας».
Διάβαζα στις εφημερίδες της Κυριακής κάτι ατάκες ενός παράγοντα ταχύρυθμης εκπαίδευσης και χαμογελούσα. Όπως ίσως θα χαμογελούσαν κι αυτοί, που τις άκουσαν δια ζώσης. Αυτό, που είδαμε, είναι έναν Ντουντού, να προσπαθεί να βγάλει κάρτες. Κέρδισε την πρώτη του Ίβιτς, κλωτσώντας πάνω του τη μπάλα όταν κέρδισε ο Σέρβος ένα φάουλ, κέρδισε λίγο αργότερα και μία του Γκαρσία, όταν πήγε στο πόδι του με σκαριά. Φάση, όπως αυτή του Τζιμπούρ την προηγούμενη εβδομάδα, δεν απέφερε την κόκκινη στον θύτη, αλλά μία κίτρινη στον καθένα για κοκορομαχία.
Είναι η τέταρτη σκαριά, που τρώει ο Γκαρσία κι ο αντίπαλός του δεν αποβάλλεται. Του Ουρουγουανού του έχει βγει το όνομα, αλλά ουδέποτε «όρμηξε» σε κανέναν, που δεν τον προκάλεσε. Αν «θολώσει» πάλι καμιά μέρα και πάρει το νόμο στα χέρια του, θα είναι πάλι το κακό παιδί και θα αρχίσουν πάλι οι σαχλαμάρες περί απέλασης.
Εν πάση περιπτώσει, αυτά στο ελληνικό ποδόσφαιρο είναι νορμάλ. Έστω κι έτσι, ο ΠΑΟΚ θα μπορούσε να το πάρει το ματς και δεν το πήρε, γιατί σε τέτοια ματς, ότι λάθος κάνεις το πληρώνεις.
πηγη sentragoal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου