Τώρα αρχίζει το Μουντομπάσκετ

Μπορεί να ακούγεται αιρετικό… Κι όμως… Για την Εθνική ομάδα μπάσκετ, που έκανε το 2/2 στην Τουρκία, τώρα αρχίζει το Μουντομπάσκετ. Κι αν διαχειριστεί έξυπνα την κατάσταση που συνάντησε έως τώρα, μόνο κερδισμένη μπορεί να βγει. Μετά από δύο πανομοιότυπα ματς, η Εθνική συνεχίζει αλώβητη, εκεί όπου οι Σέρβοι, πλήρωσαν και μάλιστα πολύ ακριβά την ανοησία των παικτών τους που ξεκίνησαν τα επεισόδια στο ΟΑΚΑ.....

Τι εννοώ όμως, λέγοντας έξυπνα; Αρχικά, παρά τις απουσίες, που αποδείχθηκαν εξόχως σημαντικές, λόγω του τρόπου με τον οποίου την αντιμετώπισαν οι αντίπαλοι, πέτυχε δύο νίκες. Και μάλιστα δύσκολες. Τα αυγά, με λίγα λόγια έσπασαν…. Τα μηνύματα που θεωρητικά έχει πάρει ο Γιόνας Καζλάουσκας είναι πολύ σημαντικά και μένει σε συνεργασία με τους συνεργάτες του να τα διορθώσει. Ποια είναι τα συμπεράσματα λοιπόν, ειδικά και μετά το δεύτερο παιχνίδι κόντρα στους Πουερτορικάνους; Θα μου επιτρέψετε, αλλά δε θα αναφερθώ αμέσως στο θέμα της αστοχίας έξω από τα 6.25, το οποίο είναι κάτι που ο Καζλάουσκας δεν μπορεί να διορθώσει.
Το μείζον πρόβλημα είναι η άμυνα. Διότι υπάρχει μία εξίσωση… Καλή άμυνα σημαίνει, έλεγχος του ρυθμού, και έλεγχος του ρυθμού σημαίνει τρέξιμο. Είναι αδύνατον για μία ομάδα όταν δεν βγάζει φάσεις μέσα από την άμυνά της να τρέξει. Διότι θα το ξαναπώ… Τον αιφνιδιασμό τον επιδιώκεις, αλλά κατά κύριο λόγο σου τον επιτρέπει ο αντίπαλος. Η Κίνα και το Πουέρτο Ρίκο λοιπόν, δεν μας άφησαν χώρο, είχαν καλές επιστροφές και ο ρυθμός ποτέ δεν ήρθε στα χέρια της ελληνικής ομάδας. Πως θα αλλάξει αυτό; Ασφαλώς με καλή άμυνα, απ’όπου η Εθνική θα τονώσει και την αυτοπεποίθησή της, που δεν είναι και στο καλύτερο σημείο. Η Ελλάδα, σπανίως θα κερδίσει τις ζώνες με μακρινά σουτ… Δεν το έχει… Ποτέ δεν το είχε.
Διαθέτει όμως, παίκτες που απέναντι σε τέτοιες ζώνες είναι ζητούμενοι. Σπανούλης, Σόφο, Διαμαντίδης, Τσαρτσαρής Ζήσης, Καλάθης. Ικανοί να τρυπήσουν την αντίπαλη άμυνα, να δημιουργήσουν για τους συμπαίκτες τους, να κυκλοφορήσουν με σωστή νοοτροπία τη μπάλα. Ομαδικά θα νικηθεί η ζώνη κι όχι ατομικά. Μακράν ο καλύτερος παίκτης της Εθνικής κόντρα στην ομάδα του Μπαρέα ήταν ο Σπανούλης. Εβαλε τις βολές και όταν έστω για λίγο η άμυνα γυρνούσε σε μαν το μαν, έπαιζε σχεδόν μόνος τους. Στο πρώτο ημίχρονο, πάντως, σε αντίθεση με το δεύτερο, αλλά και με τον αγώνα κόντρα στην Κίνα, η Ελλάδα δεν είχε ούτε υπομονή, ούτε σκέψη, ούτε σύνεση. Ηταν βιαστική, άνευρη και με κακό timing. Έπαιρνε τις σωστές αποφάσεις στις λάθος στιγμές. Στο δεύτερο μέρος η κατάσταση ελαφρώς βελτιώθηκε.
Από την άλλη πλευρά, όμως, ήχησε κι ένα καμπανάκι για τον Γιόνας Καζλάουσκας… Ο Ράμος είναι καλός παίκτης, αλλά όχι κι ο Τζαμπάρ. Αν δεν έβγαινε με 5 φάουλ ακόμα θα σκόραρε. Και δεν είναι αποκλειστικά θέμα ικανότητας, αλλά και θέμα μεγέθους. Οταν λοιπόν είναι αδύνατον να τον μαρκάρει ένας Ελληνας παίκτης μόνος του (είτε ο Βουγιούκας, είτε ο Τσαρτσαρής, είτε ο Μπουρούσης) ο πάγκος κάτι πρέπει να κάνει.
Πάντως μία ζώνη απέναντι σε τέτοιους παίκτες δεν είναι υποτιμητική. Απεναντίας, μπορεί να είναι και δίοδος, από τη στιγμή μάλιστα που δεν έχεις και κανένα δικαίωμα να υπερηφανευτείς για την άμυνά σου.
Σε κάθε περίπτωση πάντως το Μουντομπάσκετ, αρχίζει τώρα.Η νίκη με την Τουρκία είναι πολύ πιο σημαντική απ’ ότι φαντάζεστε.

ΠΗΓΗ: superbasket.gr