Ήταν ένα βράδυ της 7ης Νοεμβρίου του 1979, όταν ο Άρης πέτυχε μία από τις σπουδαιότερες ευρωπαϊκές νίκες, στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Οι κίτρινοι της Θεσσαλονίκης λοιπόν, αντιμετώπιζαν για τον δεύτερο γύρο, του τότε κυπέλλου κυπελλούχων και σημερινού Γιουρόπα Λιγκ, μία από τις καλύτερες και πιο φημισμένες ιταλικές ομάδες της εποχής, την Περούτζια. Στον προηγούμενο γύρο, ο Άρης είχε αποκλείσει τη μεγάλη Μπενφίκα και στο πρώτο παιχνίδι του δεύτερου γύρου, είχε έρθει ισόπαλος με σκορ 1-1, με την Περούτζια, στο Χαριλάου. Το αποτέλεσμα του πρώτου παιχνιδιού δεν άφηνε πολλές ελπίδες στον Άρη, αφού στην Ιταλία θα ερχόταν αντιμέτωπος με μία πολύ καλή ομάδα, ιδιαίτερα στην έδρα της.....
Κι όμως το γύρισε...
Παρόλο που οι περισσότεροι δεν το πίστευαν, φάνηκε πως ήταν αρκετό το γεγονός, πως στην ανατροπή πίστευαν οι παίχτες του Άρη και ο Ουρουγουανός προπονητής του, Πέπε Σασία, ο οποίος δήλωνε πριν το ματς: «Ο Άρης είναι μια ομάδα, που δεν έχει κανένα κόμπλεξ σε εκτός έδρας αναμετρήσεις και το απέδειξε με την Μπενφίκα. Ήρθαμε για να πάρουμε την πρόκριση και όχι για να παίξουμε αμυντικό παιχνίδι. Θα παίξουμε επιθετικά και θα προσπαθήσουμε να σκοράρουμε. Θα προσπαθήσουμε να νικήσουμε».
Τα λόγια του προπονητή του Άρη πριν τον αγώνα, αντικατοπτρίζουν πλήρως και την εικόνα που είχαν οι κίτρινοι μέσα στον αγωνιστικό χώρο, στη διάρκεια του ματς. Ο Άρης λοιπόν, ξεκίνησε το παιχνίδι εντυπωσιακά και ευτύχισε να σκοράρει μόλις στο 8', με γκολ του μεγάλου Ντίνου Κούη, έπειτα από ασταθή απόκρουση του τερματοφύλακα της Περούτζια, Μαλίτσια στην κεφαλιά του Σκόμποε. Η συνέχεια μάλιστα, ήταν εξίσου εντυπωσιακή, αφού ο Άρης πήρε σημαντικό προβάδισμα με 2-0, μετά από δυνατό και «ξερό» σουτ του Σεμερτζίδη. Και στο 67', ο θρίαμβος του Άρη ολοκληρώθηκε, με ένα προσωπικό σόου, ενός άλλου σπουδαίου Έλληνα ποδοσφαιριστή από τους πολλούς, που είχε τότε ο Άρης στο δυναμικό του. Ο Άγγελος Ζήνδρος λοιπόν, ξεκίνησε λίγο πιο κάτω από τη μεσαία γραμμή, πέρασε τρεις ποδοσφαιριστές της Περούτζια και με ένα φοβερό σουτ, από τη γραμμή της μεγάλης περιοχής, έστειλε για τρίτη φορά, τη μπάλα στα δίχτυα του Μαλίτσια.
Θρίαμβος...
Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν, ο σπουδαίος Άρης εκείνης της εποχής, κόντρα σε όλα τα προγνωστικά και με ένα όχι και τόσο καλό αποτέλεσμα στο πρώτο ματς, προκρίθηκε στον τρίτο γύρο του τότε κυπέλλου κυπελλούχων και πάνω απ' όλα, πήρε μία από τις σπουδαιότερες ευρωπαϊκές νίκες στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Μια νίκη, που τόσο λόγω του σκορ όσο και λόγω της σπουδαιότητας του αντιπάλου («η αξία του αντιπάλου δίνει μεγαλύτερη αξία στο νικητή»), απολύτως δικαιολογημένα, χαρακτηρίστηκε ως "Το έπος της Περούτζια". Και παρόλο που στην ξέφρενη πορεία του Άρη, έβαλε "στοπ" η γαλλική Σεντ Ετιέν, αυτό δε μειώνει καθόλου, τη σπουδαία και αξιομνημόνευτη πορεία του Άρη. Ευτυχείτε!!
Οι συνθέσεις:
ΠΕΡΟΥΤΖΙΑ: Μαλίτσια, Νάπι (88’ Τακόνι), Τσεκαρίνι, Φρόζιο, Ζεκίνι, Ντελ Φιούμε, Μπάνι, Μπούτι, Ρόσι, Γκορέτι, Καλόνι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου