Τα 950 (από τα χίλια) δίκια του Βαλβέρδε

Θυμάστε ποια φήμη  περιέβαλλε τον Βαλβέρδε στην πρώτη θητεία του στον Ολυμπιακό; «Παρεμβαίνει σωστά κατά τη διάρκεια των αγώνων, αλλά η ομάδα πλην ολίγων εξαιρέσεων δεν παίζει όμορφο ποδόσφαιρο». Βρε, πώς αλλάζουν οι καιροί...

Τώρα, στον απόηχο του πρόσφατου ντέρμπι στο ΟΑΚΑ, η «πάνσοφη» πλειονότητα του Τύπου δείχνει έτοιμη να σερβίρει το αποκρυσταλλωμένο τελεσίδικο συμπέρασμα: ο Ερνέστο... αντιστράφηκε -και μάλιστα πλήρως! Κάνει μεν τον Ολυμπιακό να αφομοιώνει τα στοιχεία ενός ωραίου ελκυστικού ποδοσφαίρου, αλλά άρχισε να «κοιμάται στον πάγκο».

 Τεκμήριο της... υπνηλίας; Α, πασιφανές, καημένε... Ο Ερνέστο «έπρεπε οπωσδήποτε» να βάλει στο 50' τον (μισοέτοιμο, μισοανέτοιμο -ακόμα το ψάχνουν τα ρεπορτάζ- Ουρτάδο και να δώσει σύνθημα γενικής οπισθοχώρησης, για να «απαντήσει» στις κινήσεις του Νιόπλια. Λες και ο Ολυμπιακός είχε χάσει... αuγά και πασχάλια στο γήπεδο από το 46' μέχρι τη στιγμή που η κατά κράτος υπερίσχυση του Λάζαρου στη μονομαχία με τον -κακό το Σάββατο- Αβραάμ έφερε την ισοφάριση. Λες και δεν είναι δεδομένο τι θα έλεγε  το (εσαεί κρίνον εκ των υστέρων, εκ του αποτελέσματος και φυσικά εκ του ασφαλούς) σινάφι μας, εάν ο Ολυμπιακός έχανε, όχι εξαιτίας ενός ολιγόλεπτου ξεσπάσματος των γηπεδούχων, αλλά λόγω «ταμπουρώματος» το οποίο θα χάριζε στον ΠΑΟ υπεροχή διαρκείας. Είναι σαν να τα ακούω ήδη: «Ο Βαλβέρδε με την ηττοπάθειά του γκρέμισε ό,τι έχτισε η ομάδα του στα πρώτα 45 λεπτά», «ο κυρίαρχος Ολυμπιακός του πρώτου μέρους εξαφανίστηκε δίχως αιτία -ο  προπονητής του έσπειρε πανικό στην ομάδα» κ.λπ. Εχω μάλιστα τη... φρικτή υποψία ότι ακόμα και στην περίπτωση ενός «Χ», στη «δειλία» του Βαλβέρδε θα χρεωνόταν η απώλεια δύο βαθμών!       

 Περισσότερο από αυτές καθαυτές τις «διαγνώσεις» και τις ποικίλες προσεγγίσεις, με εντυπωσιάζει το ύφος: όποιος δεν είδε το ματς του Σαββάτου, από την κατοπινή «βαλβερδιάδα» των ΜΜΕ θα μπορούσε να συμπεράνει ότι ο Ισπανός έχει κάνει παλαβομάρες μεγαλύτερες και από εκείνες του Μαλεζάνι, που έριχνε τον ΠΑΟ στο «Καμπ Νόου» με την άμυνα ψηλά και στην ευθεία... Από τα χίλια δίκια που μπορούμε -μάξιμουμ- να αναγνωρίσουμε σε κάποιον, προσωπικά δίνω τα... 950 σε όσα είπε ο Βαλβέρδε: φιλοδοξεί να κάνει τον Ολυμπιακό να κερδίζει αποδίδοντας (καλύτερα και σταθερότερα απ' όσο σήμερα φυσικά) συγκεκριμένου τύπου ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας. Με ρίσκα; Ναι, με ρίσκα που θα γίνονται μικρότερα όσο η ομάδα μαθαίνει περισσότερα.

 «Ρομαντική», «ανεδαφική» λογική; Δεν θα το έλεγα ακόμα και αν τώρα, στα αρχικά στάδια της εκμάθησης, ο ολοκαίνουργος Ολυμπιακός του προπονητή που κατέφθασε «ΜΠ» (μετά προετοιμασίας) απείχε 4-5 βαθμούς από την κορυφή. Γιατί να το πω σήμερα; Το να ζητείς από έναν προπονητή, στο όνομα των εκάστοτε «ειδικών συνθηκών» (στο ΟΑΚΑ, όχι στο «Μπερναμπέου» ή το «Καμπ Νόου»), να αίρει τα βασικά χαρακτηριστικά το ποδοσφαίρου που διδάσκει, είναι σαν να περιμένεις ότι ένας ορειβάτης θα φθάσει στην κορυφή αν κατεβαίνει στους πρόποδες κάθε φορά που συναντά απότομο βράχο.

 Γιατί δίνω στον Βαλβέρδε τα 950 δίκια και όχι χίλια; Διότι κρατάω πενήντα που αντιστοιχούν στις όποιες ευθύνες του για τα σημάδια επιπολαιότητας και υπεροψίας στο παιχνίδι ορισμένων παικτών του Ολυμπιακού. Η υπεροψία αυτή μεγέθυνε τα φυσιολογικά προαναφερθέντα ρίσκα: στο πρώτο μέρος είδαμε τσαλιμάκια του Φετφατζίδη στο δεξί άκρο της άμυνας και παρακινδυνευμένες πάσες (άλλων) έξω από την «ερυθρόλευκη» περιοχή. Στην επανάληψη κατέφθασαν κάμποσα κρούσματα... ραθυμίας στις επιστροφές. Ας επιστρέψουμε και εμείς σε ένα ερώτημα: γιατί ο Τύπος αντιμετωπίζει με φανερή έχθρα τον Βαλβέρδε; Κατά την άποψή μου, για λόγους πρωτίστως εμπορικούς. Προσπάθησα να τους εξηγήσω στο φύλλο της Δευτέρας 27 Σεπτεμβρίου, στο σημείωμα με τίτλο «Θεσσαλονίκη, δυο "Κ" και ο Βαλβέρδε». Τότε είχε μόλις αρχίσει να κοπάζει η δριμύτατη κριτική για άλλο «ατόπημα» του προπονητή: την «ανεξήγητη εμμονή του» στη χρησιμοποίηση του Φουστέρ. Αλλο... αξέχαστο κατηγορητήριο εκείνο...     

πηγη sday.gr