τριών πόντων έξω από την μεγάλη περιοχή. Και στο τέλος, τρως και γκολ. Και ψυχολογία; Μηδέν!!!
Όσες φάσεις «έκατσαν» του Ολυμπιακού, οι παίκτες του, τις πέταξαν στα σκουπίδια. Και δεν συνεργάζονταν. Ο ένας δεν έβλεπε τον άλλο. Ο Μιραλάς δεν έδωσε στον Ρόμενταλ να σκοράρει στο 55’ , ο Πάντελις στο τέλος, δεν πάσαρε στον Μιραλάς.
Ο Βαγγέλης Μαρινάκης, θα πρέπει να μην ασχοληθεί αυτή την φορά με αντιπάλους και με διαιτησίες. Το καλύτερο είναι, να κοιτάξει λίγο την δική του ομάδα. Το ματς αυτό, θέλει…πρόστιμο. Ναι, όπως το γράφω. Και θα προσπαθήσω να τεκμηριώσω την άποψή μου:
* Το ύφος τους ήταν μπλαζέ. Έπαιζαν με μια ομάδα, που είχε προβλήματα(όχι μόνο τραυματισμών, τέτοια έχει και ο Ολυμπιακός), αλλά την αντιμετώπισαν λες και ήταν κανά ερασιτεχνικό σωματείο.
* Ο Βαλβέρδε έχασε όλο το πρώτο ημίχρονο. Η ομάδα του, ενώ είχε μπει κόντρα στον Παναθηναϊκό με περίσσιο θάρρος και παλικαριά, αυτή την φορά, συμπεριφέρθηκε λες και ήταν στο Μπερναμπέου. Ο Ισπανός φέρει ευθύνη, ίσως και για το ότι ο Ιμπαγάσα απέδειξε ότι ήταν έτοιμο να ξεκινήσει.
* Εννοείται, ότι άμοιροι ευθυνών δεν είναι και οι ίδιοι οι παίκτες. Στο πρώτο 45λεπτο , έχασαν έδαφος, έχασαν μονομαχίες και όταν τους ήρθε η καλή φάση, ο Μιραλάς (που δεν έχουμε βαρεθεί να αποθεώνουμε) έστειλε τη μπάλα στα χεράκια του Αραμπατζή , λες και ο τερματοφύλακας της ΑΕΚ, είναι κανά 5χρονο και θέλει το τόπο στον κήπο του σπιτιού του.
* Το παιχνίδι και πάλι, «έκατσε» μια χαρά στον Ολυμπιακό στο δεύτερο ημίχρονο. Μπήκαν δυνατά και αυτό χάρη στην είσοδο του Πάντελιτς. Ο Μιραλάς συνέχιζε για κάποιο λόγο να κυνηγάει το γκολ με μακρινά σουτ.
* Ο Σέρβος βγήκε σωστά κρυφός, κέρδισε το πέναλτι και ο Ντουντού σημάδεψε τα περιστέρια. Και ρωτάω εγώ: Αφού ο Πάντελιτς και ο Μιραλάς βάζουν συνέχεια γκολ, γιατί να μη σουτάρουν και από τα έντεκα βήματα;
* Συνεργασίες; Ο Ρόμενταλ ήταν ο μοναδικός που έδινε σωστά τη μπάλα. Όλοι οι άλλοι ήθελαν να κάνουν το …κομμάτι τους. Όμως αυτά «πληρώνονται».
* Ο Μιραλάς βγήκε από αριστερά και αντί να γυρίσει τη μπάλα εύκολα προς τον Δανό, τη μάζεψε με το δεξί και ήθελε να παραστήσει τον Ρομπέρτο Μπάτζιο.
* Ο Πάντελιτς στην τελευταία φάση του αγώνα, θα μπορούσε να δώσει τον Βέλγο. Ήταν η σειρά του όμως, να κάνει το …κομμάτι του.
* Όταν για ώρα, υποτιμάς τον αντίπαλο, πρέπει να είσαι έτοιμος να βρεις και μπελά. Και ο Ολυμπιακός τον βρήκε, από μια –κακά τα ψέματα-κατώτερη ομάδα που ήταν ευτυχισμένη με την ισοπαλία. Ο Ντιόπ όμως την έκανε την πάσα, ο Μπλάνκο ήταν εκεί και τώρα στο λιμάνι, θα πρέπει να αναθεωρήσουν πολλές απόψεις.
* Ο Ολυμπιακός συνεχίζει να έχει την καλύτερη ομάδα κατά τη γνώμη μου και ακόμη και με όλα τα παραπάνω το έδειξε. Αλλά ήταν ένα πολύ σκληρό μάθημα. Η ασοβαρότητα έχει και τίμημα…
Κι όταν γράφω πρόστιμο, εννοώ πρόστιμο. Όχι τραπέζι με ουζάκια και μπυρίτσες…
άρθρο του Παντελή Διαμαντόπουλου
στο sport24.gr
Ο Βαγγέλης Μαρινάκης, θα πρέπει να μην ασχοληθεί αυτή την φορά με αντιπάλους και με διαιτησίες. Το καλύτερο είναι, να κοιτάξει λίγο την δική του ομάδα. Το ματς αυτό, θέλει…πρόστιμο. Ναι, όπως το γράφω. Και θα προσπαθήσω να τεκμηριώσω την άποψή μου:
* Το ύφος τους ήταν μπλαζέ. Έπαιζαν με μια ομάδα, που είχε προβλήματα(όχι μόνο τραυματισμών, τέτοια έχει και ο Ολυμπιακός), αλλά την αντιμετώπισαν λες και ήταν κανά ερασιτεχνικό σωματείο.
* Ο Βαλβέρδε έχασε όλο το πρώτο ημίχρονο. Η ομάδα του, ενώ είχε μπει κόντρα στον Παναθηναϊκό με περίσσιο θάρρος και παλικαριά, αυτή την φορά, συμπεριφέρθηκε λες και ήταν στο Μπερναμπέου. Ο Ισπανός φέρει ευθύνη, ίσως και για το ότι ο Ιμπαγάσα απέδειξε ότι ήταν έτοιμο να ξεκινήσει.
* Εννοείται, ότι άμοιροι ευθυνών δεν είναι και οι ίδιοι οι παίκτες. Στο πρώτο 45λεπτο , έχασαν έδαφος, έχασαν μονομαχίες και όταν τους ήρθε η καλή φάση, ο Μιραλάς (που δεν έχουμε βαρεθεί να αποθεώνουμε) έστειλε τη μπάλα στα χεράκια του Αραμπατζή , λες και ο τερματοφύλακας της ΑΕΚ, είναι κανά 5χρονο και θέλει το τόπο στον κήπο του σπιτιού του.
* Το παιχνίδι και πάλι, «έκατσε» μια χαρά στον Ολυμπιακό στο δεύτερο ημίχρονο. Μπήκαν δυνατά και αυτό χάρη στην είσοδο του Πάντελιτς. Ο Μιραλάς συνέχιζε για κάποιο λόγο να κυνηγάει το γκολ με μακρινά σουτ.
* Ο Σέρβος βγήκε σωστά κρυφός, κέρδισε το πέναλτι και ο Ντουντού σημάδεψε τα περιστέρια. Και ρωτάω εγώ: Αφού ο Πάντελιτς και ο Μιραλάς βάζουν συνέχεια γκολ, γιατί να μη σουτάρουν και από τα έντεκα βήματα;
* Συνεργασίες; Ο Ρόμενταλ ήταν ο μοναδικός που έδινε σωστά τη μπάλα. Όλοι οι άλλοι ήθελαν να κάνουν το …κομμάτι τους. Όμως αυτά «πληρώνονται».
* Ο Μιραλάς βγήκε από αριστερά και αντί να γυρίσει τη μπάλα εύκολα προς τον Δανό, τη μάζεψε με το δεξί και ήθελε να παραστήσει τον Ρομπέρτο Μπάτζιο.
* Ο Πάντελιτς στην τελευταία φάση του αγώνα, θα μπορούσε να δώσει τον Βέλγο. Ήταν η σειρά του όμως, να κάνει το …κομμάτι του.
* Όταν για ώρα, υποτιμάς τον αντίπαλο, πρέπει να είσαι έτοιμος να βρεις και μπελά. Και ο Ολυμπιακός τον βρήκε, από μια –κακά τα ψέματα-κατώτερη ομάδα που ήταν ευτυχισμένη με την ισοπαλία. Ο Ντιόπ όμως την έκανε την πάσα, ο Μπλάνκο ήταν εκεί και τώρα στο λιμάνι, θα πρέπει να αναθεωρήσουν πολλές απόψεις.
* Ο Ολυμπιακός συνεχίζει να έχει την καλύτερη ομάδα κατά τη γνώμη μου και ακόμη και με όλα τα παραπάνω το έδειξε. Αλλά ήταν ένα πολύ σκληρό μάθημα. Η ασοβαρότητα έχει και τίμημα…
Κι όταν γράφω πρόστιμο, εννοώ πρόστιμο. Όχι τραπέζι με ουζάκια και μπυρίτσες…
άρθρο του Παντελή Διαμαντόπουλου
στο sport24.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου