ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ!

 Ο Μαρινάκης λοιπόν συνεχίζει ακάθεκτος, την προσπάθειά του να εκνευρίζει όλους τους Έλληνες ποδοσφαιρόφιλους. Την προσπάθεια αυτή βέβαια, την έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό μαζί με το φιλαράκι του, τον Πατέρα και την ανταλλαγή συναρπαστικών επιστολών μεταξύ τους, για τη διαιτησία. Ο Μαρινάκης όμως, το έχει προχωρήσει πολύ το θέμα. Κι αν ο Πατέρας δικαιούται να έχει οπαδική συμπεριφορά, ο Βαγγέλης δεν νομίζω πως μπορεί να έχει τέτοια, σε τόσο μεγάλο βαθμό τουλάχιστον, πολύ απλά γιατί φέρει και τον τίτλο του προέδρου της Σούπερ Λιγκ και ως εκ τούτου οφείλει να είναι πιο αντικειμενικός, ουδέτερος και να μην λειτουργεί σε κάθε περίπτωση, ως οπαδός του Ολυμπιακού.

 Η όλη του στάση είναι απαράδεκτη. Δε λέω. Δεν έχει και άδικο, αφού η ελληνική διαιτησία είναι για κλάματα, αλλά υπάρχουν και κάποια όρια και αυτά τα έχει ξεπεράσει προ πολλού ο Μαρινάκης. Στη δεύτερη αγωνιστική, ζήτησε «την κεφαλή του Δαλούκα επί πίνακι», εξαιτίας του πέναλτι που έδωσε στον Παναθηναϊκό στο Κλ.Βικελίδης και χάρη στο οποίο οι πράσινοι κέρδισαν τον Άρη. Τότε η επιθυμία του έγινε πραγματικότητα, αφού ο ίδιος ο Δαλούκας παραιτήθηκε. Να φανταστώ πως τότε είχε ζητήσει την παύση του Δαλούκα, ως πρόεδρος της Σούπερ Λιγκ και για να προστατεύσει και τις υπόλοιπες ομάδες του πρωταθλήματος. Χτες όμως, που ζήτησε από τον Πυλάβιο, την εξαίρεση του Κάκου από τα παιχνίδια του Ολυμπιακού, ως τι έδρασε; Ως πρόεδρος της Σούπερ Λιγκ ή ως μεγαλομέτοχος του Ολυμπιακού; Η απάντηση είναι προφανής. Απαράδεκτη βέβαια ήταν και η κίνησή του να πάει στα αποδυτήρια των διαιτητών και να τα ψάλλει στον Κάκο, μετά το ντέρμπι του Σαββάτου. Όσο και αν θεωρεί ότι αδικήθηκε ο μεγαλομέτοχος του Ολυμπιακού, τίποτα δεν δικαιολογεί μια τέτοια κίνηση, μόνο και μόνο γιατί εκπροσωπεί και τη Σούπερ Λιγκ και οφείλει να κρατά μια πιο αντικειμενική στάση.

Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τον Μαρινάκη, ως μεγαλομέτοχο του Ολυμπιακού. Ίσα ίσα, πιστεύω πως τέτοιους παράγοντες χρειάζονται οι ελληνικές ομάδες για να προοδεύσουν και οι ίδιες ειδικότερα και το ελληνικό ποδόσφαιρο γενικότερα. Και αν θέλετε, διαβάστε και το άρθρο που είχα γράψει στις 13 του περασμένου Αυγούστου και στο οποίο είχα αναφερθεί και εγκωμιάσει τον Μαρινάκη. (http://xarispsports.blogspot.com/2010/08/blog-post_109.html). Δε θεωρώ όμως, πως είναι ο πλέον κατάλληλος για την προεδρία της Σούπερ Λιγκ. Και εδώ που τα λέμε, πιστεύω πως ο πρόεδρος της Σούπερ Λιγκ, πρέπει να είναι κάποιος, που να μην είναι μέτοχος ή να έχει πόστο σε κάποια ομάδα, κάποιος τεχνοκράτης δηλαδή, γιατί όπως και να το κάνουμε, δε γίνεται ο Μαρινάκης ή ο Πατέρας ή ο Αδαμίδης, να ξεχνούν τελείως τον οπαδισμό τους, επειδή φέρουν και τον τίτλο του προέδρου της διοργανώτρια αρχής. Και πάλι όμως αυτό δεν δικαιολογεί, την εν γένει συμπεριφορά του Μαρινάκη. Ξεχνάτε πως είχε πάει τις προάλλες στον Πυλάβιο και τον ρωτούσε σε έντονο ύφος, γιατί όλοι οι αρχηγοί της εθνικής είναι παίχτες του Παναθηναϊκού, μη γνωρίζοντας πως ο αρχηγός της εθνικής προκύπτει, με βάση τις συμμετοχές με το εθνόσημο; Όλα αυτά με έχουν κάνει να πιστεύω, πως ο Μαρινάκης είναι ο τέλειος πρόεδρος ενός ποδοσφαιρικού σωματείου και δη του Ολυμπιακού, αλλά είναι και ο πλέον κατάλληλος για μια πιο ουδέτερη θέση. Και είναι κρίμα, γιατί το γεγονός πως στην κεφαλή των δύο μεγαλύτερων ελληνικών ομάδων, βρίσκονται δύο φίλοι, μας είχε κάνει να πιστεύουμε πως θα αλλάξουν κάπως τα πράγματα. Οι δύο φίλοι όμως,μας έχουν διαψεύσει ως τώρα. Ευτυχείτε!!