Με αφορμή την απόλυση του Ρόι Χότζον από τη Λίβερπουλ, η οποία και οριστικοποιήθηκε σήμερα, έψαξα λίγο το ιστορικό των προπονητών της αγγλικής ομάδας και διαπίστωσα, χωρίς ωστόσο να εκπλαγώ, πως ο Χότζον έγινε ο προπονητής με το πιο σύντομο πέρασμα από έναν πάγκο στον οποίο ο αντικαταστάτης του, Κένι Νταλγκλις έκατσε για περίπου 6 χρόνια (1985-1991) και ο μεγάλος Μπιλ Σάνκλι για 15!...
Για τους Άγγλους λοιπόν και φυσικά όχι μόνο για τους οπαδούς της Λίβερπουλ, μια τόσο γρήγορη αφενός απόλυση και μεσούσης της σεζόν αφετέρου, είναι ιδιαίτερα ασυνήθιστη και κατά κάποιο τρόπο αποτελεί έκπληξη. Τα παραδείγματα προπονητών που έχουν μακροημερεύσει στον πάγκο κάποιας αγγλικής ομάδας άλλωστε, είναι πολλά και αυτά των Σερ Άλεξ Φέργκιουσον και Αρσέν Βενγκέρ είναι τα πρώτα που μου έρχονται στο μυαλό από τη σύγχρονη εποχή...Και το σημαντικό μάλιστα είναι, πως σχεδόν όλοι αυτοί οι προπονητές, που πέτυχαν σπουδαία πράγματα με τις ομάδες τους, στηρίχθηκαν πολύ και έφεραν τα όποια αποτελέσματα όχι αμέσως, αλλά βήμα-βήμα, με υπομονή και πολλή δουλειά...
Αντίθετα, στην ποδοσφαιρική Ελλάδα, όταν προσλαμβάνεται ένας προπονητής και ειδικά αν αυτό γίνεται το καλοκαίρι, τότε οι περισσότεροι Έλληνες φίλαθλοι, αρχίζουν να αναρωτιούνται, αν θα προλάβει την παρέλαση! Στην ποδοσφαιρική Ελλάδα, της νεότερης εποχής τουλάχιστον, οι ομάδες αλλάζουν τους προπονητές σαν τα...πουκάμισα και σπανιότατα δίνουν πίστωση χρόνου σε κάποιον προπονητή, ώστε να δουλέψει με την ηρεμία του και να προσπαθήσει να οδηγήσει βήμα-βήμα την ομάδα που καθοδηγεί σε επιτυχίες...
Η διαφορά μας λοιπόν κύριοι, από το κατά πολλούς κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη, δεν είναι απλά μεγάλη...Τολμώ να πω πως είναι χαώδης. Και ή έφεση των ελληνικών ομάδων να αλλάζουν πολύ συχνά προπονητές σε αντίθεση με το τι συμβαίνει όσον αφορά τους προπονητές στην Αγγλία, είναι ένα στοιχείο που αποδεικνύει περίτρανα, πόσο πίσω είναι το ποδόσφαιρό μας και οι παράγοντες των ομάδων..Ευτυχείτε!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου