Είναι για πολλούς, ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών. Αγαπήθηκε από εκατομμύρια ανθρώπους, σε ολόκληρο τον πλανήτη. Στη Αργεντινή, είναι λίγο πιο κάτω από τον θεό. Στην Νάπολι τον αντιμετώπιζαν σαν το δικό τους «μεσσία». Όσο έπαιζε μπάλα, δίδασκε ποδόσφαιρο. Οι ντρίπλες του, η τεχνική του, τα «σλάλομ» του, οι αμέτρητες εντυπωσιακές του ενέργειες, έχουν μείνει στο μυαλό όλων όσων τις έχουν παρακολουθήσει και είναι πολύ δύσκολο, να επαναληφθούν από κάποιον....
Έβαλε γκολ, ακόμα και με το χέρι. «Το χέρι του Θεού». Κατέστρεψε τη ζωή του και την καριέρα του. Γνώρισε την πτώση. Έφτασε κυριολεκτικά στον πάτο. Αποκαθηλώθηκε ως είδωλο, εκατομμυρίων ανθρώπων. Αναγεννήθηκε όμως μέσα από τις στάχτες του, έσωσε τη ζωή του και τώρα είναι καλά. Γιατί όπως και στην καριέρα του, έτσι και στη ζωή του είναι μαχητής. Γι' αυτό άλλωστε έχει και στο πάνω μέρος του δεξιού του χεριού, τατουάζ με τον Τσε Γκεβάρα. Έκανε μάλιστα και το όνειρό του πραγματικότητα και κάθισε στον πάγκο της εθνικής ομάδας της Αργεντινής, που τόσο αγαπά και την καθοδήγησε και στο πρόσφατο παγκόσμιο κύπελλο. Αυτός είναι, εν συντομία, ο τεράστιος Ντιέγκο Μαραντόνα, ο οποίος γεννήθηκε σαν σήμερα, πριν από 50 χρόνια στο Villa Fiorito, ένα προάστιο του Μπουένος Άιρες....
Τον έβλεπα στον παγκόσμιο κύπελλο στον πάγκο της Αργεντινής και ένιωθα μέσα μου ένα απίστευτο δέος, για έναν άνθρωπο, που λόγω της ηλικίας μου, δεν τον είδα ποτέ να παίζει ποδόσφαιρο. Έχω δει όμως πολλά βίντεο, με στιγμές από την μεγάλη καριέρα του. Δε χρειάζεται να πω αν ο Μαραντόνα ήταν καλός παίχτης.Δεν ήταν απλά ένας πολύ καλός ποδοσφαιριστής. Ήταν και θα είναι για πάντα, ένας θρύλος του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, ανεξάρτητα από τις πολλές άσχημες στιγμές που έχουν καταγραφεί στην καριέρα του και στη ζωή του. Γι αυτό και όλοι όσοι τον αγάπησαν, προσπαθούν να μην ασχολούνται με την προσωπική ζωή του ινδάλματός τους, για να μη χάσουν ποτέ από τη μνήμη τους, την εικόνα του κοντούλη μάγου, που σκόρπιζε το φόβο σε όλους τους αντιπάλους του και που μπορούσε να πάρει τη μπάλα από το κέντρο και να βάλει γκολ, όπως είχε κάνει στο παγκόσμιο κύπελλο του 1986, όταν είχε ξεκινήσει με τη μπάλα πίσω από το κέντρο, είχε περάσει όλους σχεδόν τους Άγγλους που υπήρχαν στον αγωνιστικό χώρο και είχε πετύχει ένα από τα πιο όμορφα γκολ στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.
Το ποδόσφαιρο από την εποχή που μεσουρανούσε ο Μαραντόνα, έχει αλλάξει απίστευτα πολύ. Έχει γίνει πιο ομαδικό σπορ και δεν βασίζεται τόσο στις εμπνεύσεις και τις ντρίπλες, ενός μόνο ποδοσφαιριστή. Παρόλα αυτά, από τότε που ο Μαραντόνα σταμάτησε το ποδόσφαιρο, συνέχεια βλέπουμε Αργεντίνους ποδοσφαιριστές, να φέρουν τον τίτλο του "νέου Μαραντόνα". Ο Αϊμάρ, ο Ντ' Αλεσάντρο, ο Σαβιόλα, ο Μέσι, που είναι και αυτός που τον πλησιάζει περισσότερο και έχει όλα τα φόντα να τον ξεπεράσει, είναι μερικοί από αυτούς. Ο Μαραντόνα όμως είναι και θα είναι για πάντα, ένας και μοναδικός. Ευτυχείτε!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου